En je neemt mee.....

Mijn lijstje groeit. Het ligt op de tafel en steeds als ik iets bedenk, ren ik naar de kamer in de angst dat ik onderweg vergeet wat zo onmisbaar schijnt.

Bovenaan staat Smectra. Ik heb nog een paar zakjes van dit witte poeder dat wonderen doet bij een voedselvergiftiging. Imodium hielp me in 2008 niet meer en toen toverde Kims schoonzus dit middel tevoorschijn. Zo gauw we in Hanoi zijn, halen we daar nog wat van bij. Hier is het wel bekend, maar niet te koop. Niet dat ik het nodig hoop te hebben: garnalenloempia's zijn deze taboe. Ik verheug me op de kippensoep en de eenvoudige gerechten met lekkere zachte kruiden.

Een ander onmisbaar onderdeel van mijn lijstje is de foto-apparatuur met een hele serie SD-kaartjes. Vier geleden moesten we nog onhandig manoeuvreren met een kleine externe harde schijf. Nu volstaan een paar minuscule kaartjes. Inmiddels hebben we de Canon verwisseld voor een Nikon, spiegelreflex, met verschillende lenzen. Daarnaast zal ik veel gebruik maken van mijn kleine handige Nikon Coolpix S80. Prima geschikt om te documenteren.

Mijn iPad gaat uiteraard ook mee. In het Win Hotel mocht ik dagelijks de pc in de hal lenen om daar mijn gedachten te ordenen en vervolgens te versturen per mail. Het waren zóveel gedachten dat Weer thuis mensen zich verontschuldigden, omdat ze 'niet alles hadden kunnen lezen'. Geen wonder... Dit jaar kan ik zo vaak ik wil in Day One aantekeningen maken. De meest opvallende of bijzondere belevenissen vinden dan via de iPad, op onze eigen kamer, hun weg naar dit weblog. Hoeveel gemakkelijker is het leven geworden!

Kleren, tja, dat wordt nog een hele klus. Behalve de speciale reiskousen staan ze als één punt op het lijstje. Wat kies ik? Welke combinaties? Zoals het er nu uitziet, wordt het de tweede helft van deze week zonnig en warm weer in Hanoi, tot tegen de dertig graden.... Even omschakelen, terwijl een fleecetrui en warme sokken niet mogen ontbreken.