Vogels

Twee dikke vogelboeken over de avifauna van South-east Asia heeft Eddie meegesleept. Deze keer gaan we meer dan in 2008 naar natuurgebieden en bovendien, in het park van Ho Chi Minh willen we ook wat langer rondkijken. Toen wemelde het daar van de vogels.

Het is winter, ook hier, hoewel het meer een Nederlandse zomer lijkt. Misschien zien we daardoor toch niet zoveel vogels als verwacht en gehoopt. Daarbij komt dat er heel veel omgevingslawaai is in de stad en de kleine vogeltjes zich schuilhouden tussen de bladeren. Want die zitten hier, ondanks de winter, wel nog aan de bomen.

In Cuc Phong hoorden we wel veel vogels, maar zij kenden beter de weg in het oerwoud dan wij, dus we zagen er niet een. Ja, misschien, als we heel lang op een plek waren blijven zitten wachten, maar ja, dat lukt net tijdens een geplande excursie. Gewoonlijk determineert Eddie de vogels op hun geluiden, maar hier spreken ze een andere taal, dus herkennen aan de hand van geluiden was er niet bij.

Ho Chi Minh bood meer: veel huismussen. Waar zitten die beesten niet? Verder de Japanese White-eye, Red-whiskered bulbul, een Fantail, nog niet nader gespecificeerd.En dan nog een of andere Tailorbird, een soort winterkoninkje, die ook een Chestnut Warbler kan zijn geweest.

Op en rond Westlake, dus hier in de stad, maar ook op het platteland bij de rijstvelden, zien we geregeld Grote en Kleine Zilverreigers en bovendien Chinese Pond Herons bij rivieren. Tijdens onze boottocht naar de Perfume Pagode zagen we vooral kippen en pieleenden. Heel af en toe ook een Vietnamese Pheasant. 

Fotograferen tijdens excursies naar de natuur, tussen haakjes, is vrijwel onmogelijk. Ook hier weer zijn we aangewezen op de groep. Veel anders zit er trouwens niet op, want we hebben al vaak verzucht dat bepaalde plaatsen zonder gids absoluut niet te vinden zouden zijn. En als je er dan komt, weet je niet hoe je je verstaanbaar kunt maken om aan veilig eten en drinken en een slaapplaats te komen.

Op onze boottocht in Tam Coc werden we geroeid door een echtpaar dat al gauw in de gaten had dat we meer geïnteresseerd waren in 'oiseaux' dan in de tafelkleedjes die ze ons probeerden aan te smeren. En ondanks dat ze zeiden dat er meer te zien waren als de zon scheen, ontdekten we toch minstens twee soorten ijsvogeltjes, ook hier fascinerende vogels. Ze lieten zich steeds vrij goed bekijken en zelfs aardig fotograferen. De een was vermoedelijk de Blyth's Kingfisher en de andere soort de White-throated Kingfisher.

Watervogels waren er nauwelijks: zegge en schrijve één Zomertaling en wat Grote Zilverrreigers. Aangezien het vrij donker weer was en we tussen bergen voeren zonder de mogelijkheid om te stoppen als we dat wilden, hebben we niet zoveel gezien als we wel wilden, maar de belevenis was er niet minder om. Die pieleenden die we w'el zien, hebben overigens een belangrijke functie. Eerst zet men  ze in als arenlezers achter de rijstmaaiers. Als ze volgevreten zijn, ruilt men ze tegen een varken. Dat wordt vetgemest en uiteindelijk vervangen (na een ritje in de fietstas van de brommer) door een waterbuffel. Deze laatste dient dan tenslotte als ruilmiddel om een vrouw binnen te lokken. Hoe belangrijk is de functie van vogels!?

Desalniettemin worden we iedere morgen gewekt door het gekwinkeleer van de Japanese White-eye, de Oriental Magpie Robin en de Red-whiskered Bulbul in de kooitjes hier onder het raam, aan de overkant van de straat.

P.S. Foto's volgen. Ben al blij dat ik dit in het blog krijg.