Nu heb ik toch wel vijf jaar geoefend met mindfulnesstechnieken, veel nagedacht over leven in het nu, de boeddhistische leefregels. Erover geschreven en met deze en gene erover gepraat. Ik kwam er niet uit, al kon ik het met mijn verstand soms wel een beetje begrijpen. Zeker toen Anneke een simpele vergelijking maakte: als je aan het afwassen bent en alleen dáár mee bezig bent, dan leef je in het nu. Maar dat ik het nu had ervaren, nee.
Van de week was de batterij van mijn camera leeg en ik liep dus met lege handen door de stad. Dat was heerlijk. Ik was alleen maar bezig met kijken (en af en toe Eddie of Erik vragen om een foto te maken). Vrijdagmiddag onderweg naar en in de Perfume Pagoda, afzien op de trappen, niet in staat om stabiel een foto te maken, gebeurde het weer. Dezelfde ervaring van rust. Van alleen maar zijn, want heel goed opletten dat ik niet van de trappen viel en in mezelf opnemen wat ik zag.
Ineens dringt tot mij door dat ik nu weet wat dat is: mindfulness, leven in het nu. Dus niet de hele hype die er tegenwoordig omheen wordt gebouwd, nee, puur dat gevoel van totale ontspanning, alleen maar zijn en ervaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten